Recentelijk woonde ik een workshop bij over diversiteit en inclusie in grote organisaties. Om het verschil tussen de twee te duiden werd een populaire quote gedeeld; “Diversiteit is uitgenodigd worden op het feestje; Inclusie is gevraagd worden om te dansen”. Ondanks dat dit een goed idee geeft over het verschil tussen de twee, het gaat nog steeds uit van eenzijdige communicatie in het uitnodigen en gevraagd moeten worden om te dansen. Het zette mij aan het denken; hoe creeëren we een omgeving waar mensen zich vrij voelen op het feestje te komen en zich ook vrij voelen om te gaan dansen. In deze blog ga ik in op mijn persoonlijke ervaringen met diversiteit en inclusie en hoe het begrijpen van je drijfveren en organisaties kunnen helpen om iedereen op de dansvloer te krijgen voor een spetterend feest.
Diversiteit
Uitgenodigd worden voor feestjes is heel normaal voor sommigen. Vooral als je hetzelfde denkt en doet als de gastheer/gastvrouw. Je kan op die manier makkelijker verbinding maken. Het feestje is misschien geweldig, maar hoe langer het duurt, hoe meer van hetzelfde je zal ervaren. Hoe geef je nu een feestje waar mensen graag binnen lopen en al hun energie geven om het feestje zo lang mogelijk te laten duren, en hierbij een dynamische omgeving creëren.
Mijn persoonlijke ervaring die ik graag wil delen over een omgeving waar iedereen deel kon nemen aan een feestje was in mijn tijd dat ik voor Sun Microsystems werkte. Ondanks dat ik destijds niet heel internationaal georiënteerd was, of iemand die zich makkelijk thuis voelde in een groep, voelde ik mij van minuut één welkom in dat team. Ons team was enorm divers. In een groep van 20 hadden we minimaal 12 nationaliteiten, mensen met verschillende raciale, culturele, etnische achtergronden en seksuele voorkeuren. Ondanks dat er op papier zoveel diversiteit was, was iedereen welkom voor wie ze waren en wat zij inbrachten in het team. Niemand werd expliciet uitgenodigd voor ons feestje, maar iedereen kwam, uitgenodigd of niet.
Destijds was ik helemaal niet bezig met het onderwerp van diversiteit zoals ik dat nu ben, maar terugkijkend herken ik de energie die het creëerde en hoe uniek dat was.
Toen ik in aanraking kwam met Management Drives, was een van de eerste dingen die ik mij af vroeg; Hoe kunnen we dit gebruiken om diverse teams te maken die goed samenwerken? Hoe kunnen we een omgeving creëren waar iedereen wil zijn? Hoe kunnen we mensen uitnodigen voor een feestje, zodat we een mix van verschillende dans-moves zien en misschien nog wat nieuws leren?
Een paar praktische mogelijkheden waar je de inzichten die Management Drives geeft kan gebruiken om een eerste stap te zetten om een divers publiek op je feestje te krijgen.
Inclusie
Om mijn eigen reis te beschrijven; toen ik een student was, was school het feestje waar ik naar toe moest. Ik had weinig keus, ik moest mijn opleiding afmaken. Ondanks dat ik dus uitgenodigd werd op het feestje, voelde ik me lang niet altijd thuis. Vooral niet als ik ook nog moest meedansen. Zelden voelde ik de zin om te dansen en alles te geven en mijn energie erin te steken. Dit veranderde allemaal toen ik mijn masterthesis moest schrijven aan de universiteit. Om mijzelf te motiveren, accepteerde ik een part-time baan om bekend te raken met het werkende even. Ik dacht dat als ik wist wat op mij wachtte, ik vast de motivatie zou vinden om mijn schoolperiode snel af te sluiten. En motivatie vond ik….om al mijn energie in mijn werk te stoppen, en mijn thesis bleef liggen. Tot de zomer van 2007. Binnen 3 weken was mijn thesis af.
Wat was er veranderd? Waarom kwam het dat ik opeens “aan” stond en besloot te gaan dansen? Simpel, mijn manager begreep mijn drijfveren instinctief. Hij had gevonden wat mij dreef en gebruikte dit om mij te motiveren. Hij stuurde mij op vakantie en zei dat ik niet terug mocht komen voordat ik mijn thesis af had. Hij gooide me uit de feestlocatie. Hij gaf aan waarom hij dit deed. Hij gaf me nieuwe inzichten wat ik kon doen als ik mijn studie af had gerond. Hij deed dit op een manier waarop hij duidelijk liet merken dat hij in mijn capaciteiten geloofde om de thesis te schrijven. Hij sprak mij aan op mijn gele drijfveer (begrip en inzicht) en op mijn diepere verlangen om gezien te worden voor wat ik kan (Oranje)
Terugkijkend op dit moment, zie ik dit als een moment van wederzijdse inclusie. De één die de ander vraagt te dansen en de ander die gemotiveerd is om te dansen. Nog beter, zelfs al was de vraag niet gekomen, waarschijnlijk had ik met deze motivatie zelf de dansvloer opgestapt. Wat geen leraar/docent/professor was gelukt, was binnen een gesprek van 15 minuten geregeld. Het is niet wat je zegt, maar hoe je het zegt. Het gaat over het zoeken van een gemeenschappelijke taal waar we elkaar begrijpen, aanpassen en respect voor elkaar opbrengen. Zodoende voelt iedereen dat er voor hen de mogelijkheid is om op het feestje te dansen als zij dat willen.
Dus hoe kunnen we Management Drives toepassen om inclusie meer praktisch voor jezelf en je team te maken?
Nog meer dan uitgenodigd worden voor het feestje, is het een gezamenlijke verantwoordelijkheid van de gastheer/vrouw en de gast (medewerkers) om het feestje op gang te brengen. Het is geven en nemen. Als je het niet krijgt, vraag er dan om!
Natuurlijk kan Incrementum je helpen om samen met jou en of je organisatie een manier te vinden om iedereen die dansvloer op te krijgen en iedereen zijn moves te laten zien. Mocht je daarin geïnteresseerd zijn, neem dan contact met ons op!